Homo Mediterraneus

Μέχρι τούδε θεωρούσα πως ήμουνα τυπικό δείγμα μεσογειακού ανδρός. Ηλιοτρόπος, ψήλωσα όσο μπόρεσα, μου άρεσε το ελαιόλαδο και τα σκόρδα κι' ο βασιλικός κι' η ρήγανη, η ρακή με καμιά λακέρδα, τα τσιγάρα, και το Λαγκαβούλιν, δεν ήμουν ακατάδεχτος. Τραγούδησα όσα έζησα χωρίς να δίνω σημασία στους συρμούς και στον θόρυβο σε χρόνια χρωματιστά κι' ανόητα του τόπου μου, κι' έζησα τον Οδυσσέα μέσα μου σε μέρη μακρινά, που περίσσευε το αίμα και των ανθρώπων τα μαρτύρια κι' ο Θάνατος. Και γυναίκες γνώρισα στον νου και το κορμί, άξιες όλες της ηδονής και της άκρατης ελευθεριότητός μου και της ευγνωμοσύνης μου. Κι' όπως το δέντρο της ζωής μου ψήλωνε, έτσι και βάθαινα εγώ στις ρίζες μου να κρατηθώ. Ο ένας μου προπάππος είχε καΐκια στα Θεραπειά, ο άλλος ήταν ένας κόντες απ' το Ληξούρι, παντρεύτηκε την όμορφη δούλα του από τα Βαρσαμάτα. Η προνόννα μου, αυτή. Και πιο πριν, κάποιοι άλλοι μου πρόγονοι αντικρύσαν τα περήφανα αρκαδικά βουνά, περπάτησαν της Άνδρου τους γκρεμούς, διαβήκαν τση Κρήτης τα καστέλλια τα βενετσάνικα. Μα πιο βαθιά χτίζοντας τα θεμέλια μου, τις ρίζες μου έπρεπε να τις φτιάξω απ' την αρχή. Ίσως ένας θρακιώτης βάρβαρος που σκάβει τ' αμπέλι του και λατρεύει τον Διόνυσο, μ' αυτουνού τους οσφρητήρες να μιλάω με το χώμα σαν το ποτίζει η βροχή. Και τούτες οι παλάμες μου, ίσως ενός δερβίση νάχουν τις γραμμές, η μια στον ουρανό, η άλλη στη γή να στροβιλίζεται. Κι' ετούτη η μύτη πούχω η θλιμμένη σαν της Πόλης τα σοκάκια τ' ανηφορικά, ενός νερουλά σκυφτού μπορεί νάναι, ή ποιός ξέρει ποιανού χαμάλη, που με κοιτά κάτω από το βάρος τ' ασήκωτο του βίου του, και με φωνάζει: "!Hijo de mi corazon!" Ποιός μπορεί να τ' αποκλείσει; Κι' αυτήν την γλώσσα που μιλώ, αυτήν την γλώσσα ανάμεσα σε μένα και την ύλη, αυτήν που κάνει τον Κόσμο να υπάρχει, ως εδώ την έσωσαν ο Ματθαίος κι' ο Μάρκος κι' ο Ιωάννης κι' ο Λουκάς, κι' ήταν εβραίοι, αυτοί οι ευαγγελιστές. Και το κράτος αυτό το κουρλό, στον άλλον Μάρκο, τον Μπότσαρη, και στους Τζαβελλαίους, και στον Μιαούλη το χρωστάμε, αρβανίτες ήτανε, αρβανικά μιλάγανε. Και φίλους έκανα καλούς, άραβες και βερβέρους και παλαιστίνιους, και τους πατέρες τους αναντάν μπαμπαντάν λογίστηκα πόσα μας δώσαν. Το Άλεφ. Tο μηδέν, το ένα, και τ' άπειρο. Και πως τ' άστρα στον ουρανό να υπολογίζουμε. Κι' όσοι μαύροι, μαύρες, ξανθοί, ξανθές, κι' άλλοι απ' την Ασία κοντούληδες, κοντούλες, άλλους τους έφερνε ο τουρισμός κι' άλλους η ανάγκη, κι' έσπερναν τον τόπο στους αιώνες να σπείρουν κι' αυτοί με την σειρά, όλοι δικοί μου ήταν. Κι' ο Μπρασσένς, κι' ο Καμύ, κι' ο Μπενμπελά, κι' ο Τσίρκας, κι' ο Πάολο Κόντε, κι' ο Σανταρόζας, κι' ο Γαριβάλδης, όλοι πατέρες μου. Και μάνα ετούτη την θάλασσα, μέσα της μ' έμαθε η νόννα μου κολύμπι, τα ψάρια να ψαρεύω και τα κύματα να βαφτίζομαι τα καλοκαίρια. Ήταν περίεργη, η θάλασσα. Τα πιο φριχτά πράματα τα έπιανε και τα έκανε φως.

Ήμουν περήφανος για όλα αυτά.

Μέχρι που αποκαλύφθηκε μπροστά μου όλη η φριχτή αλήθεια. Μεσογειακός που ήμουνα, θα πει πως κρυβόταν μέσα μου πολλή ανωριμότης, κι' όλα τ' άλλα τρίχες. Και γι' αυτήν την ανωριμότης μου την ανίατη υπάρχει μια σαφής εξήγηση που αφορά το κλίμα, βέβαια.

Να πως έγινε το κακό.

Η Tata Kata Schurbumbum* προβληματισμένη ανήρτησε (δημοσίως):

"Υπάρχουν άνθρωποι που θα σου βγάλουν ό,τι πιο κακομαθημένο, παιδαριώδες και ανόητο μπορεί να διαθέτουν μόλις τους πεις "όχι" σε κάτι που θα τους βόλευε ίσως το "ναι" σου...

... εκείνο που σοκάρει είναι το ότι μπορεί να πρόκειται για ανθρώπους έξυπνους, καλλιεργημένους και προβληματισμένους...

... που διά 'λο κρύβεται στους μεσογειακούς ανθρώπους τόση ανωριμότητα;"

Ακολούθησε ο εξής σκαμπρόζικος διάλογος:

Χαραβάς Χαραβάς: μόνο στους μεσογειακούς;

Tata Kata Schurbumbum: Κυρίως στους μεσογειακούς. Οι βόρειοι λαοί επιβάλλονται πολύ καλύτερα στον εαυτό τους. Υπάρχει μια σαφής εξήγηση γι' αυτό που αφορά στο κλίμα, βέβαια. Ίσως υπάρχουν κι άλλες...

Χαραβάς Χαραβάς: είναι σαφής εξήγηση.

Tata Kata Schurbumbum: Για πες...

Χαραβάς Χαραβάς: δεν μπορώ να διακρίνω σε τι είναι πιο ώριμοι οι βόρειοι από τους μεσογειακούς. Στο δείγμα ανθρώπων που έχω γνωρίσει, εννοώ. Η ανωριμότητα ή η βλακεία δεν κάνει διακρίσεις, πιστεύω.

Tata Kata Schurbumbum: Υπάρχουν διαφορές στον τρόπο διαχείρισης του εαυτού, για παράδειγμα οι βόρειοι λαοί αντιλαμβάνονται καλύτερα τα όρια που τίθενται, τα σέβονται και ξέρουν πως να λειτουργούν μέσα σε ένα πλαίσιο που περιέχει όλους. Αυτό δεν θα το δεις στη Μεσόγειο, δε θα το δεις και στην Αμερική για άλλους λόγους...Η εξήγηση που προανέφερα αφορά στον πρωτόγονο άνθρωπο που στα βόρεια κλίματα αναγκάστηκε να μάθει να λειτουργεί με σεβασμό στο διπλανό του και στην ομάδα και να είναι λειτουργικός κοινωνικά, αλλιώς μόνος του δεν θα μπορούσε να επιβιώσει. Γι' αυτό έχουν τόσο ανεπτυγμένη συλλογικότητα οι βόρειοι λαοί και γι' αυτό επιβάλλονται καλύτερα στα συναισθήματά τους και στη συμπεριφορά τους...

Χαραβάς Χαραβάς: Θα μπορούσε να πάρει κανείς για παράδειγμα αυτού του σεβασμού των ορίων, της προσαρμογής σε ένα πλαίσιο κτλ που λες, την ναζιστική Γερμανία; Είναι η απόλυτη εφαρμογή των όσων θεωρείς ωριμότητα.

Tata Kata Schurbumbum: Ο,τιδήποτε, όσο καλό κι αν είναι, αν το τραβήξεις στα άκρα, θα γίνει πολύ κακό ως και καταστροφικό. Οπότε προσδιορίζουμε το πλαίσιο στο οποίο αναφερόμαστε για να μπορούμε να συζητάμε σε μια γερή βάση.

Χαραβάς Χαραβάς: Δηλαδή οι γερμανοί είναι ώριμοι αρκεί το πλαίσιο να μην το βάζει ο Χίτλερ; Όμως τον Χίτλερ τον έφεραν στην εξουσία οι γερμανοί. Ποιός τελικά προσδιορίζει το πλαίσιο; Κάποιος άλλος; Τότε, τι είδους ωριμότητα είναι αυτή;

Tata Kata Schurbumbum: Θα πρέπει να μιλάμε για το σήμερα. Είναι τελείως "εκτός" το να τοποθετείται ο Χίτλερ στη σημερινή Γερμανία και να ξεκινά μετά κι ένα γαϊτανάκι κακής ποιότητας συλλογισμών. Ακροβασίες, αυθαιρεσίες κλπ, που δε συνιστούν ορθή σκέψη δε μας χρειάζονται. Μιλώντας για το σήμερα λοιπόν, ο ελληνάρας έβαλε τη ναζιστική χρυσαυγή στη Βουλή το '12, ενώ η γερμανική αστυνομία κατά κανόνα έκανε αυτό: https://www.youtube.com/watch?v=ljye1o58tGY

Χαραβάς Χαραβάς: Δεν μιλάμε για "τώρα" ή για "τότε". Μιλάμε γενικά, διαχρονικά, για μεσογειακούς και βόρειους. Αναρωτιέσαι που διάλα την βρήκε την τόση ανωριμότητα ο ελληνάρας, χωρίς να δίνεις καμία σημασία στις ιστορικές συνθήκες που τον διαμόρφωσαν. Και στο κάτω κάτω, ο ελληνάρας έβγαλε μια ντουζίνα ναζί στην βουλή, δεν κατάργησε το δημοκρατικό πολίτευμα. Ξέχασες να μου στείλεις και αυτό:

https://www.theguardian.com/world/2011/nov/15/germany-neo-nazi-terror-cell-doner-killings

Tata Kata Schurbumbum: Βασίλη, θα μου απευθύνεσαι με το σεβασμό που σου απευθύνομαι και θα καταργήσεις από το λόγο σου έστω και την παραμικρή φράση που δηλώνει προσωπική εμπάθεια ακόμη κι αν τη χρησιμοποιείς ως στερεότυπη φράση. Με εννοείς; Με εννοείς! Παρ' το αλλιώς κι επαναδιατύπωσε.

Χαραβάς Χαραβάς: Μην παρεξηγείσαι, τις λέξεις ελληνάρας, ελληναράς, ανωριμότητα, μεσογειακός και διάλα τις χρησιμοποιώ συχνά και εγώ στον καθημερινό μου λόγο. Α, επίσης, ανακάλυψα πως στην Σαξονία, το NPD πήρε το 2004 το 9 % των ψήφων, κοντά όσα παίρνει και η ΧΑ εδώ. Φαίνεται πως εκεί οι γερμαναράδες είναι περίπου το ίδιο ανώριμοι με τους ελληναράδες. (Εκτός βέβαια κι' αν τους ναζί τους ψηφίζουν μετανάστες χρυσαύγουλοι.)

 https://en.wikipedia.org/wiki/National_Democratic_Party_of_Germany

Tata Kata Schurbumbum: Μη στρεψοδικείς, ξέρεις πολύ καλά τι εννοώ και σε τι αναφέρομαι.

Χαραβάς Χαραβάς: Σε κατανοώ όλο και λιγότερο. Περιμένω κάποιο σχόλιό σου για την σχέση των μυστικών υπηρεσιών της Γερμανίας με τους νεοναζί, και τα ποσοστά του NPD σε μια χωρα που οικονομικά ευημερεί, πριν ακούσω άλλα "σταδιάλα" για τους " ελληναράδες."

Tata Kata Schurbumbum: Κακώς (λες πως) κατανοείς όλο και λιγότερο. Περιμένω επαναδιατύπωση ως έχω ζητήσει και τα υπόλοιπα θ' ακολουθήσουν φυσιολογικά κατόπιν τούτου.

Χαραβάς Χαραβάς Θα σου φανεί αστείο, αλλά η μόνη επαναδιατύπωση που μούρχεται στο μυαλό είναι σε μία γλώσσα που αγνοώ παντελώς: γειαβώλ χερ χάουπτμαν. Τώρα, με την άδειά σου -ή χωρίς- θα κοινοποιήσω αυτόν τον χαριτωμένο διάλογο στη σελίδα μου, γιατί εδώ δεν βλέπω να τον διαβάζει και κανένας.

Tata Kata Schurbumbum Είσαι σε θέση να καταλάβεις μόνος σου, ως οφείλεις και να πράξεις αναλόγως. Εκτός αν φιλοδοξείς να γίνεις ο ορισμός του μοντέλου στο οποίο αφιερώθηκε η ανάρτηση. Punkt.

Χαραβάς Χαραβάς: Ελληναράς: αυτός που επιδιώκει μιαν διαλεκτική συνομιλία με έναν συνομιλητή που αλαζονικά αρνείται να απαντήσει στα επιχειρήματα του ελληναρά. Συμφωνώ.

Tata Kata Schurbumbum: Εκτίθεσαι πολύ μέσω διαδικασίας "προβολής".

Χαραβάς Χαραβάς: γειαβώλ χερ χάουπτμαν.

Tata Kata Schurbumbum Ναι, τώρα ξέρεις: θα το πάρω προσωπικά και θα κλάψω πικρά (φατσούλα χαμόγελο)

Χαραβάς Χαραβάς Πρώτη φορά σε βλέπω να χαμογελάς. Το αισθάνεσαι ή "την ανάγκην φιλοτιμίαν ποιουμένη;" (φατσούλα χαμόγελο.)

(Μετά, σιγή.)

*Το όνομα της το άλλαξα. Ίσως η ξιπασιά και η έπαρσή της να μου έδινε κάθε δικαίωμα να το γράψω. Όμως το μεσογειακό ήθος στέκει αντίθετο στην ταπείνωση τ' αλλουνού, που η κουφότητα, η αμορφωσιά, κι' ίσως η παθολογία του τον κάνουν τόσο εύκολο θύμα.

**Κατά πάσα πιθανότητα πάει να πει στα γερμανικά "μάλιστα, κύριε λοχαγέ."

Η ζωγραφιά: Homo Mediterraneus, 2003. Λαδοπαστέλ και γκουάς, 30 Χ 40 cm.