Όλες οι αναρτήσεις με την ημερομηνία τους και τον τίτλο

Τρίτη 11 Απριλίου 2017

Η χορεύτρια και ο ποιητής, τέταρτο κομμάτι

Μία τραγουδιστή ιστορία σε τέσσερα ποιήματα του Γιώργου Σαραντάρη


Στο μπαράκι του Βασίλη, Απρίλιος του 2003 (φωτό του Απόστολου Ιωαννίδη.)

Η Μάρμω με την άλαλη ματιά


 Για τον καθένα είν’ ένα τραίνο που του ανήκει

κι’ οι ποιητές μέσα στην ήττα τους τρέφουν τη νίκη
και ό,τι γράφουν, το γαμημένο, είναι για πάντα
και τ’ όνομά τους κι’ εκείνο μοιάζει με του Σαράντα
Κι η κάθε Μάρμω ό,τι κι’ αν κάνει εγκυμονεί
ένα τσογλάνι με το σημάδι του ποιητή

Έχει ο καθένας το εισιτήριο που του ανήκει
και το δικό μου γράφει συχνά Θεσσαλονίκη
πάνω στο πάλκο λίγο πρίν βγώ να τραγουδήσω
δεν θα ξεχάσω την Μάρμω να τηλεφωνήσω
Να με ρωτήσει αν κάνει κρύο κι’ αν είμαι καλά
αν δώ γνωστούς, και να της φέρω γλυκά

Η ελαφρόμυαλη και αλλοπρόσαλλη αυτή παιδίσκη
να με πληγώνει, να μ’ εξοργίζει τον τρόπο βρίσκει
όταν μου λέει ανερυθρίαστα χωρίς ντροπή
με καμαρώνανε όλοι εκείνη την εποχή
Μ’ από τον Γκάτσο, απ’ τον Ελύτη, τον Σαραντάρη
ώρες να μίλαγαν, εγώ το ζώον, ούτε χαμπάρι

Μα ό,τι κι’ αν λένε τώρα της Μάρμως τα παραμύθια
η ζωϊκότητα είναι στο τέλος η μόνη αλήθεια
μέσα στο αίμα της έχει την κίνηση και το ταξίδι
κι’ όταν θα φύγει πάλι χορεύοντας με βλέπω ήδη
Με του σταθμάρχη το φαναράκι μετανιωμένος
Να χαιρετάω πιο μοναχός και λυπημένος

(Του Γ.Σ, γραμμένο την 6.10.1940.)

Η Μάρμω με την άλαλη ματιά
Πού επήγε;
Την πήρανε οι τοίχοι των σπιτιών
Της πολιτείας οι τοίχοι
Την πήρανε της θάλασσας οι αφροί
Που δέρνουνε τα πάθη
Τη σήκωσαν οι ατμοί οι γαλανοί
Οι ουρανογέννητοι
Και πλέει με την δική μας τη ματιά

Την άλαλη

1957

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου