Όλες οι αναρτήσεις με την ημερομηνία τους και τον τίτλο

Σάββατο 24 Φεβρουαρίου 2018

Ο κύριος Σπαρταλιάν (Όνειρο το απόγευμα της 9ης Ιανουαρίου 2018.)


Πάρκαρα την Σιτροέν δεξιά. Ήταν μια τραξιόν αβάν μαύρη, μοντέλο του 50.
Στην Εθνικής Αντιστάσεως περνάγαν πατημένοι όλοι, μονάχα τις ανταύγειες από τα φώτα απάνω στην βρεμένη άσφαλτο έβλεπες, και σβββουννν! περναγαν σα διαόλοι από μπροστά μας. Ψιλόβρεχε, κάτι παγωμένες στάλες να σου τρυπήσουνε το κεφάλι, όπου πέφτανε. Και νύχτα, έρεβος, Άδης, εντωμεταξύ.
Να περάσει δηλαδή απέναντι ο κύριος Σπαρταλιάν, ήταν ένα θέμα ζωής και θανάτου, ενενήντα χρονώ αυτός, έπινε, κάπνιζε, έτρωγε, γλεντζές, αλλά πήγαινε σα τη χελώνα, κοίτα να δεις είπα, που δε θα προλάβουμε να χωνέψουμε τον παστουρμά και τα ούζα, θα μας πατήσουνε σαν τις γάτες τα κωλοαυτοκίνητα στην Εθνικής Αντιστάσεως.
Ήμασταν δηλαδή ο κύριος Σπαρταλιάν, εγώ και ο Νικολάκης ο λεγόμενος κοντός, ο παλιός μπάρμαν του Χόμπο, αν έχετε ακουστά, στο Χαλάντρι ήταν αυτό το Χόμπο.
Από Αθήνα δεν έρχόταν τίποτα, άντε φτάσαμε κάποια στιγμή στη μέση του δρόμου. Αλλά από την άλλη, ερχόταν το κακό συναπάντημα, σβββουννν! σβββουννν! κολλήσαμε εκεί στη μέση, κούναγα τα χέρια μου να σταματήσουν, τίποτα αυτοί, σβββουννν! σβββουννν! και μονάχα τις ανταύγειες από τα φώτα στην βρεμένη άσφαλτο έβλεπες.
Σταμάτησε τελικώς ένας χριστιανός και περάσαμε, κειπέρα ήταν η βίλλα με τη δεξίωση. Τι τον είχε πιάσει τον γέρο, βρε παιδιά μια στάση μονάχα, να πάρω το αδιάβροχό μου, μας έφαγε το συκώτι. Είχε ξεχάσει το αδιάβροχό του, ή τόχε κρύψει, στον κήπο, λέει. Άντε το βρήκε τελικώς, το φόρεσε και την κουκούλα μαζί, να μην βρέχεται, και κυρίως να μην τον αναγνωρίσουν δηλαδή, και ειδοποιήσουν τους ρώσους, οπότε ζήτω που καήκαμε, θα μας βρίσκανε στο πιτσφυτίλι, αλλά τι να μην τον αναγνωρίσουν δηλαδή, που προεξείχε η μύτη του, και βρεχόταν και φαινόταν, τέτοια μύτη σα βαπόρι!
Διασχίσαμε ξανά την Εθνικής Αντιστάσεως μετά πολλών βασάνων και κινδύνων.
Και δυστυχώς, τον είχαν αναγνωρίσει στη βίλλα, τον Σπαρταλιάν, διότι το αυτοκίνητο με τους ρώσους μας περίμενε, παρκαρισμένο πίσω από την Σιτροέν.


Μουσικούλα: Chet Baker - Almost blue


Ζωγραφιά: Ανταύγειες στην άσφαλτο. πενάκι, παστέλ, ακρυλικά σε Α4 πολυτελείας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου